محمد ابولحسنی و سجاد شاکری

به گفته منابع آگاه به اطلس زندان‌های ایران، جلسه رسیدگی به پرونده مربوط به درگیری میان کیوان امام‌وردی و دو زندانی سیاسی در شعبه ۳ بازپرسی دادسرای اوین به ریاست هادی صمدپور و بدون حضور شاکی برگزار شد. در این جلسه سجاد شکری ادعای مطرح‌‌شده مبنی بر ضرب‌وجرح کیوان امام را پذیرفت و اذعان داشت که غیر از او دیگر زندانی‌ها در این درگیری دخالتی نداشته‌اند. از سوی دیگر، محمد ابوالحسنی، زندانی سابق، یکی دیگر از متهمان این پرونده است که به دادگاه احضار شد. بازپرس پرونده برای محمد ابوالحسنی قرار منع تعقیب صادر خواهد کرد. این درگیری در تاریخ ۹ دی ۱۳۹۹ در بند ۸ زندان اوین رخ داده بود. گفته می‌شود دلیل آن، پیگیری زندانیان سیاسی برای انتقال کیوان امام‌وردی از بند ۸ به مکانی دیگر بوده است. زندانیان معترض به نگه‌داری کیوان امام در بند ۸، با استناد به موضوع عدم تفکیک متهمان بر اساس ارتکابات، خواهان انتقال او بوده‌اند. آقای امام‌وردی که نسبت به اقدامات زندانیان سیاسی خرسند نبوده، با سه تن از آن‌ها وارد مشاجره شده و متعاقب آن، درگیری فیزیکی رخ داده است. کیوان امام‌وردی از این سه زندانی سیاسی به اتهام «ایراد ضرب‌وجرح» شکایت کرده است. کیوان امام‌وردی، شاکی این پرونده در حال حاضر به اتهام «فساد فی‌الارض» در زندان به‌سر می‌برد. او دانش‌آموخته باستان‌شناسی دانشگاه تهران و فعال گردشگری است که با آغاز جنبش می‌تو در ایران، از سوی برخی کاربران زن در شبکه‌های اجتماعی به نوشاندن مشروب مسموم و آزار جنسی در خانه‌اش متهم شد. پس از شکایت برخی از آزاردیدگان، پلیس امنیت او را بازداشت کرد. بهنام محجوبی، یکی از دراویش نعمت‌اللهی بود که پیرامون واقعه گلستان هفتم بازداشت و نهایتا به دو سال زندان محکوم شد. آقای محجوبی در خرداد ۱۳۹۹ به دادسرای مقدس رفت و سپس برای اجرای حکم دو سال حبس خود به زندان اوین انتقال یافت. او در زندان مصائب بسیاری را متحمل شد؛ از خوراندن اجباری داروهای بی‌هویت تا انتقال اجباری به بیمارستان روانی. او سرانجام به دلیل مسمومیت دارویی جان خود را از دست داد. به گفته برخی از نزدیکان خانواده محجوبی «مرگ او به صورت عمدی بوده است.» سازمان زندان‌های تهران علت فوت آقای محجوبی را «مصرف خودسرانه» دارو گزارش کرده اما به گواه زندانیان او به دارو دسترسی نداشته و بهداری دارو را به او داده است. محمد ابوالحسنی، در مرداد ۱۳۹۸ با همراهی افرادی دیگر، با حضور در متروی تهران، شاخه‌های گل را به افراد حاضر در واگن هدیه دادند. این اقدام در جهت همراهی با سه تن از کنشگران حقوق زنان بود که همان ایام به زندان محکوم شده بودند. او مدتی بعد در قزوین بازداشت و به تهران منتقل شد. هفت متهم پرونده در آذر ۱۳۹۸ از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی به احکام دو تا پنج سال زندان محکوم شدند. آقای ابوالحسنی در تاریخ ۱۸ بهمن ۹۹ با پایان محکومیت بابت این پرونده آزاد شد. او در زندان به دلیل فعالیت‌های خود با پرونده دیگری نیز روبه‌رو شده است. او در پرونده مشترک با دو زندانی سیاسی دیگر به نام‌های آرشام رضایی و شکیلا منفرد بابت اتهام «تبلیغ علیه نظام» به ۱۵ ماه زندان محکوم شد. حکم او توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی افشاری صادر و از سوی شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر تهران تایید شده است. سجاد شکری، در تاریخ ۱۶ شهریور ۱۳۹۹ در میدان انقلاب تهران بازداشت شد. او یک ماه بعد در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور» و «تبلیغ علیه نظام» متهم شد. دادگاه نهایتا او را به چهار سال حبس تعزیری محکوم کرد که با اعمال ماده ۱۳۴، سه سال زندان برای او قابل اجرا است. او اکنون در بند ۸ زندان اوین محبوس است.

خطر تکرار سناریوی قتل علیرضا شیرمحمدعلی

 کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام، در دومین سالگرد قتل علیرضا شیرمحمدعلی ، خطر تکرار سناریوی قتل او در زندان تهران بزرگ همچنان جان بسیاری از زندانیان سیاسی را تهدید می‌کند.

دوسال پیش در شامگاه دوشنبه ۲۰ خرداد ۱۳۹۸, زندانی سیاسی علیرضا شیرمحمدعلی, در تیپ ۱ اندرزگاه ۱۱ زندان تهران بزرگ توسط ۲ نفر از زندانیان جرائم خطرناک بنامهای محمدرضا خلیل زاده و حمیدرضا شجاع زاده که در بند زندانیان سیاسی نگهداری میشدند با ۵۰ ضربه چاقو مورد حمله قرارگرفت و از ناحیه شاهرگ و شکم بشدت مجروح شد. اما با توجه به شدت و میزان جراحات قبل از رسیدن به بیمارستان جان خود را از دست داد.

علیرضا شیرمحمدعلی ۲۱ ساله و اهل محله نازی آباد تهران بود و در تاریخ ۲۶ تیر ماه ۱۳۹۷ به دلیل فعالیت در فضای مجازی بازداشت و از بابت اتهامات «توهین به خمینی و خامنه ای» «توهین به مقدسات» و «تبلیغ علیه نظام» به ۸ سال حبس تعزیری محکوم شده بود.

محمدهادی عرفانیان کاسب، وکیل مدافع علیرضا شیرمحمدعلی، در دومین سالگرد قتل وی نوشت:

«در سالگرد موکل جوانم علیرضا شیرمحمدعلی که با ۵۰ ضربه بطور بسیار وحشیانه در زندان تهران بزرگ به قتل رسید و علیرغم صحبتها وبحثهای مختلف در مطبوعات متاسفانه طرح تفکیک زندانیان بطور کامل اجرا نشده است. هیچگاه اولین ملاقات با علیرضا در دادگاه انقلاب را فراموش نخواهم کرد. یادت گرامی».

(آقای عرفانیان کاسب اخیرا به دلایلی از جمله مصاحبه‌ در مورد قتل موکلش علیرضا شیرمحمدعلی، با رسانه‌های داخل و بازنشر آن توسط رسانه‌های فارسی زبان خارج از کشور به ۹۵ روز حبس تعزیری محکوم شده است.)

اکنون و بعد از گذشت ۲ سال از این قتل جنایتکارانه، زندانیان سیاسی بسیاری بدلیل عدم رعایت اصل تفکیک جرائم، قربانی همین سناریوی شوم هستند.

عوامل زندان به عمد زندانیان سیاسی را با بهانه های مختلف از بند زندانیان سیاسی خارج کرده و در بند زندانیان جرائم خشن و خطرناک قرار میدهند تا آنها را سربه نیست یا تحت آزار و اذیت و فشار بیشتر قرار بدهند.

اخیرا در زندان تهران بزرگ، مسئولان و عوامل زندان به دنبال تبدیل اتهامات زندانیان سیاسی، بخصوص معترضان آبان ۹۸، از امنیتی به عادی هستند تا آنها را به بندهای زندانیان جرائم عادی منتقل کنند.

اعتراض زندانیان تهران بزرگ به تبدیل اتهامات زندانیان سیاسی به جرائم عادی

از جمله می توان به زندانیان سیاسی حسین هاشمی و محمدترکمانی اشاره کرد که در زندان تهران بزرگ از بند زندانیان سیاسی به بند زندانیان جرائم خشن منتقل شده اند.

محمدترکمانی در یک پیام صوتی در توضیح این شرایط گفته است:‌

ملت ایران من محمد ترکمانی محکوم سیاسی به اتهام توهین به مقدسات در حال تحمل حبس ۵ ساله ام می باشم که از بند سیاسی های تهران بزرگ با کلک و دروغ مرا به خارج از بند کشیده اند. حال در تیپ ۴ اندرزگاه ۳ سالن سه مربوط به اشرار و جرائم خشن در حال تحمل حبس می باشم.

روی سخنم به آقای رئیسی است. آقای رئیسی دو سال پیش علیرضا شیرمحمدعلی را در بند اشرار کشتند و بعدها فقط از علیرضا مهربانی هایش و هشتگ ها به جا ماند.

آقای رئیسی، اختلاس گران را در سالن های لوکس که با پول همین مردم تجهیز شده نگهداری میکنید و مایی که به این دزدان شیک پوش معترض بودیم را در میان اشرار نگهداری میکنند. قبل از اینکه برای ما اتفاقی بیفتد لطفا وارد عمل شوید و ما را از این جهنم دره نجات دهید.

انتقال زندانی سیاسی حسین هاشمی به بند زندانیان جرائم خطرناک در زندان تهران بزرگ

علاوه بر این در سایر زندانها از جمله در زندان قرچک ورامین این سناریو بارها و بارها درمورد زنان زندانی تکرار شده و می شود. رئیس جنایتکار این زندان صغرا خدادادی زنان زندان عادی را بر علیه زنان زندانی سیاسی اجیر کرده و به جان آنها می اندازد. در آخرین مورد روز ۱۷ خرداد۱۴۰۰ زندانی سیاسی شکیلا منفرد، به‌دلیل «عدم رعایت اصل تفکیک جرائم»، توسط تعدادی از زندانیان جرائم عمومی مورد ضرب و شتم قرار گرفت. پیشتر نیز در همین زندان زهرا صفایی، فروغ تقی پور، پرستو معینی و گلرخ ایرایی ووو بارها هدف این وحشی گری ها قرار گرفته و حتی علنا به مرگ تهدید شده اند.

در یک نمونه دیگر، رئیس زندان مرکزی ارومیه در همدستی با قاضی ناظر بنام مختاری و مسئول اطلاعات زندان، با تحریک و تطمیع یک زندانی بنام علی گفتاری که به اتهام حمل سلاح و زورگیری در این زندان محبوس است؛ قصد ایجاد درگیری بمنظور وارد آوردن فشار و ایجاد محدودیت علیه سایر زندانیان بند مشاوره بخصوص زندانیان سیاسی مستقر در این بند را دارد.

در مورد دیگر میتوان به زندانی سیاسی ارژنگ داوودی اشاره کرد که بعد از ۵ سال تبعید در زندانهای زابل و زاهدان، در زندان تهران بزرگ پذیرفته نشد چرا که مسئولان زندان بیم آن داشتند که این زندانی سیاسی مقاوم، بر روی جوانان معترض تاثیر گذاشته و به آنها روحیه شجاعت تزریق کند، به همین دلیل او را به زندان رجایی شهر بردند و درزندان رجایی شهر نیز اکنون بعد از گذشت یک ماه همچنان به بند زندانیان سیاسی منتقل نشده و رئیس زندان گفته است که قصد دارد او را به بند زندانیان جرائم عادی منتقل کند.

انتقال زندانی سیاسی ارژنگ داوودی از زابل به تهران

یک زندانی که اخیرا از زندان آزاد شده به کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام گفت: «رژیم برای اینکه زندانیان سیاسی را از سر راه بردارد، چون نمی خواهد آنها را رسما اعدام کرده و از این امر هراس دارد، آنها را به میان زندانیان عادی و خطرناک می اندازد و برای کشتن این زندانیان، با وعده آزادی و پول از زندانیان جرائم خشن استفاده میکند. به این ترتیب هم زندانی سیاسی را از سر راه برمیدارد و هم اتهام اعدام را از گردن خودش باز میکند.»

این زندانی اضافه کرد: « از سوی دیگر زندانی عادی و عامل قتل را هم در یک دادگاه نمایشی محاکمه و به اعدام محکوم میکند. و یک جنگ و دعوای پنهان هم میان خانواده های زندانیان ایجاد کرده و آنها را به جان هم می اندازد».

درگیری در زندان مرکزی ارومیه

 خبرهای رسیده حاکی از درگیری در زندان مرکزی ارومیه و ضرب و شتم زندانیان همچنین انتقال ۴۰ زندانی به بند امن است. تلفن های زندان قطع شده است تا خبرها به بیرون درز نکند. این درگیری تا ظهر امروز ادامه داشت.

به گزارش کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام به نقل از منابع موثق، امروز پنجشنبه ۲۰خرداد۱۴۰۰، متعاقب درگیریهای روز گذشته زندانیان با نیروهای گارد و سرکوبگر زندان مرکزی ارومیه امروز نیز زندانیان بندهای ۵، ۶، ۱۱، ۱۲، (۱-۲) و (۴-۳) بدلیل ندادن قرصهای متادون دست به اعتراض گسترده زدند.

زندانیان فریاد می زدند: «شما باعث معتاد شدن و بدبخت شدن ما هستید، شما ما را معتاد کردید که ما اعتراض نکنیم و …».

پس از اعتراض زندانیان ماموران سرکوبگر گارد زندان با وحشیگری تمام وارد این بندها شده و با باتوم به جان زندانیان بی دفاع افتاده و به ضرب و شتم زندانیان پرداختند و تا لحظه انتشار این خبر، حدود ۴۰ زندانی را به بند امن منتقل نموده اند.

درگیری تا حوالی ظهر امروز با شدت تمام ادامه داشت و مأموران و عوامل این زندان برای جلوگیری از درز اخبار این درگیری تلفنهای زندان را نیز قطع کرده‌اند و زندانیان امکان تماس با خارج از زندان را ندارند.

گفتنی است عوامل زندان خودشان زندانیان را به قرصهای متادون معتاد کرده اند و حالا با تحویل ندادن این قرصها به زندانیان آنها را آزار و شکنجه می دهند. روز گذشته زندانیان فریاد می زدند:«شما باعث معتاد شدن و بدبخت شدن ما هستید، شما ما را معتاد کردید که ما اعتراض نکنیم و …».

لازم به ذکر است که روز چهارشنبه ۱۹خرداد۱۴۰۰، در زندان مرکزی ارومیه، در پی تحویل ندادن داروهای زندانیان از جمله قرصهای آرامبخش متادون، ۳۰۰ نفر از زندانیان از ساعت ۸ ونیم مقابل بهداری زندان تجمع کرده و اقدام به اعتراض کردند.

اعتراض و درگیری زندانیان زندان مرکزی ارومیه و عقب نشینی عوامل زندان

زندانیان در زندان مرکزی ارومیه فریاد میزدند: شما عمدا مارا معتاد کردید که ما صدایمان درنیاید

پس از مدت کوتاهی نیروهای سرکوبگر گارد زندان با باطوم و چوب به زندانیان معترض حمله ور شده و آنان را بشدت مورد ضرب و شتم قرار دادند. زندانیان نیز در مقابل آنان ایستاده و به مقابله پرداختند.

سرانجام در ساعت ۱۲۳۰ دقیقه بعد از فریادها و اعتراض زندانیان، عوامل زندان از جمله مدیر بهداری در مقابل خواست زندانیان تسلیم شدند. رئیس زندان و رئیس بهداری به خواست زندانیان تن دادند و داروهای مورد نیاز زندانیان را به آنها تحویل دادند.

اعتراضات اجتماعی هر روز با ورود جوانان شجاع برای تحریم انتخابات بالا میگیرد

سرخط اخبار اعتراضات اجتماعی در ایران – پنجشنبه ۲۰ خرداد ۱۴۰۰ که در ۲۴ ساعت گذشته در شهرهای مختلف کشور جریان داشته است توسط کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام گردآوری شده و به اطلاع خوانندگان می‌رسد. در ۲۴ ساعت گذشته دست کم ۵ تجمع و اعتراض در شهرهای مختلف ایران صورت گرفت.

تهران-روز چهارشنبه ۱۹خرداد ۱۴۰۰جمعی از کارکنان پایگاه‌های سلامت در مقابل وزارت بهداشت در تهران تجمع اعتراضی برگزار کردند. تجمع‌کنندگان شعار می‌دادند: «وزیر بهداشت کجاست، پایه‌هامون رو هواست»! روی بنر و پلاکاردهای تجمع‌کنندگان نوشته شده بود:

-اعتراض به حقوق زیر ۳میلیون تومان

-همسان‌سازی حقوق و مسئولیت‌های مراقبین سلامت پایگاه‌ها یا مراکز

ایران- مادر ابراهیم کتابدار از شهدای آبان ۹۸ در اعتراض به انتخابات پاسخ محکمی به همتی داده و گفت: «‌ الآن یادت به ترکها افتاده؟‌ اون موقع که ۱۵۰۰ تا از مادران را داغدار کردند کجا بودی؟»

ایران- برادر عبدالله قویمی از شهیدان آبان ۹۸ در اعتراض به انتخابات، گفت به حرمت تمام خون‌های به‌ناحق ریخته شده‌ی عزیزترین فرزندان وطن رای نمی‌دهم.

دماوند- روز چهارشنبه ۱۹ خرداد۱۴۰۰ سهامداران شرکت معدنی دماوند (کدما) تجمع برگزار کردند.معترضین شعار می دادند:

عزا عزاست امروز روز عزا است امروز      سهامدار مالباخته( بدهکار) روی هواست امروز

ایران- سخنان جوان هموطن: «با سلام به تمامی دوستان…. من خودم به شخصه رأی نمیدم. برای ندان رأی هم دلیل دارم. چون که بین موسوی  و خاتمی و روحانی و احمدی نژاد و …. یا هر کسی دیگه هیچ تفاوتی نیست هیچ فرقی اینها با هم ندارن. البته این چیزیه که من فکر میکنم. سر فضای باز، فقط به فقط هر ۴ سال یکبار یه ده روز و ۱۵ روزی، یه مقدار فضا باز میشه. فضای باز برای خانم ها میشه. آزادی های کوچولو بهشون میدن. ولی من خودم لمس میکنم. میگم نه . چون هیچ فرقی اینها با هم ندارند. هیچ تفاوتی با هم ندارند. بنظر من رأی بی رأی. انگشتت را خونی نکن بزن تو استامپی که سال ۹۸، آبان ۹۸، هزار و پانصد نفر را کشتند. هیچ تفاوتی اینها با هم ندارند».